Σε περιπτωση θανάτου ο νόμος ορίζει μέσω του άρθρου 932, εδάφιο 3 του Αστικού Κώδικα ότι η οικογένεια του θύματος μπορεί να λάβει χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης.
Τι ισχύει όμως στη περίπτωση αλλοδαπού, εκτός χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οικογένεια του οποίου διεκδικεί αποζημίωση στην Ελλαδα; Το δίκαιο καθε κράτους ορίζει ποιό μέλος της οικογένειας θεωρείται οτι δικαιούται αποζημίωση.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της ΠΟΥ, το 11% όλων των πολιτών της ΕΕ ισχυρίζονται ότι έχουν συνταγογραφηθεί λάθος φάρμακα. Τα φαρμακευτικά σφάλματα προκαλούν περισσότερα από ένα εκατομμύριο σοβαρούς τραυματισμούς ή θανάτους στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε χρόνο.
Τα φαρμακευτικά σφάλματα είναι γενικά προληπτά και αποτελούν έναν τύπο ιατρικής αμέλειας. Ένα φαρμακευτικό σφάλμα μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε σημείο της διαδικασίας συνταγογράφησης από τη στιγμή που χορηγείται η φαρμακευτική αγωγή έως τη στιγμή που λαμβάνεται το φάρμακο. Τις περισσότερες φορές, το σφάλμα είναι από νοσοκόμα ή γιατρό, αλλά μερικές φορές ένας φαρμακοποιός κάνει ένα λάθος στη εκτέλεση της συνταγής.
Τα ευρωπαϊκά δεδομένα, κυρίως από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δείχνουν σταθερά ότι τα ιατρικά λάθη και τα ανεπιθύμητα συμβάντα που συνδέονται με την υγειονομική περίθαλψη εμφανίζονται στο 8% έως 12% των νοσηλειών.
Για παράδειγμα, το υπουργείο Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, στην έκθεσή του για το 2000 «Μια οργάνωση με μνήμη», υπολογίζει περίπου 850.000 ανεπιθύμητες ενέργειες ετησίως (10% των εισαγωγών στο νοσοκομείο). Η Ισπανία (στη εθνική μελέτη για τις ανεπιθύμητες ενέργειες του 2005) και η Γαλλία και η Δανία έχουν δημοσιεύσει μελέτες επιπτώσεων με παρόμοια αποτελέσματα.
Ανάλυση του Ιωάννη Λάγγα στο vima.gr πάνω στην νομική διάσταση του σημαντικού ηθικού ιατρικού θέματος που απασχολεί τις κοινωνίες στην Ιταλία και Γαλλία. (δείτε εδώ)
Η διαδικασία εκδίκασης απαιτήσεων από ιατρικά λάθη είναι διαφορετική στα Αστικά δικαστήρια (στα οποία αντίδικος είναι ένας ιδιώτης, άτομο ή εταιρεία) και στα Διοικητικά δικαστήρια (που ο αντίδικος είναι το Δημόσιο, δηλαδή τα Δημόσια Θεραπευτικά Ιδρύματα).
